Nowy atlas naukowy zidentyfikował setki dolin pod lodem zamarzniętego kontynentu.
Pod białą pokrywą Antarktydy kryje się krajobraz, który do tej pory pozostawał niewidoczny: 332 podwodne kaniony biegnące wzdłuż jej szelfu kontynentalnego. Odkrycie, opublikowane w czasopiśmie Marine Geology przez naukowców z Uniwersytetu w Barcelonie i University College Cork, pięciokrotnie zwiększa liczbę znanych struktur i otwiera nowy rozdział w historii klimatu naszej planety.
Ten system podwodnych dolin nie tylko dostarcza wskazówek na temat zachowania się warstw lodu przez miliony lat, ale także dostarcza kluczowych danych do zrozumienia tego, co nas czeka w przyszłości. Od cyrkulacji oceanicznej po tempo topnienia lodów, kształt tych kanionów może determinować zachowanie i wpływ ciepła i słodkiej wody na morza świata.
Najbardziej szczegółowa mapa Antarktydy
Do sporządzenia atlasu wykorzystano dane batymetryczne z ponad 40 międzynarodowych wypraw, które po raz pierwszy pozwoliły na sporządzenie mapy kanionów antarktycznych. Niektóre z nich osiągają głębokość nawet 4000 metrów i rywalizują wielkością z największymi podwodnymi kanionami na świecie.
Badanie ujawnia również kontrast między regionami: na wschodzie dominują rozgałęzione i stare systemy, będące wynikiem bardziej stabilnych warstw lodu; na zachodzie kaniony są bardziej proste i strome, co świadczy o niedawnej i dynamicznej aktywności lodowcowej. Wzór ten potwierdza pogląd, że Zachodnia Antarktyda jest bardziej narażona na szybkie topnienie, co stanowi stały powód do niepokoju dla społeczności naukowej.
Znaczenie tego, co dzieje się pod lodem
Te kaniony nie są jedynie geologiczną ciekawostką, ale pełnią rolę podwodnych autostrad, które kierują wodę, składniki odżywcze i osady między powierzchnią a głębinami oceanu. Tam mają bezpośredni wpływ na cyrkulację termohalinową: wielki system regulujący globalne temperatury i dystrybucję składników odżywczych w morzach.
Wymiana wody nie odbywa się tylko w kierunku oceanu: ciepłe prądy mogą unosić się w kanionach i topić lód od dołu, osłabiając platformy podtrzymujące lodowce. Uwzględnienie tych danych w modelach klimatycznych pozwoli skorygować prognozy dotyczące podnoszenia się poziomu morza i wpływu tego zjawiska na miasta nadbrzeżne na całym świecie.
