Z pewnością więcej niż raz zdarzyło Ci się, że ktoś Cię komuś przedstawił, a Ty niemal natychmiast zapomniałeś jego imię, zwłaszcza jeśli poznałeś kilka osób jednocześnie. Chociaż na pierwszy rzut oka może to oznaczać jedynie, że masz słabą pamięć, w rzeczywistości psychologia wskazuje, że możesz posiadać szereg cech, które odróżniają Cię od innych ludzi.
Poniżej przedstawiamy pięć najbardziej charakterystycznych cech tego typu osób.
1. Bardziej skoncentrowani na rozmowie
Według psychologów zapominanie imion może wynikać z tego, że ludzie są bardziej skoncentrowani na rozmowie lub obecności drugiej osoby. Chociaż w niektórych sytuacjach może to stanowić wadę, w rzeczywistości jest to oznaka dobrego rozmówcy.
2. Dobra pamięć wzrokowa
Osoby, które zapominają imiona, mają zazwyczaj dobrą pamięć do twarzy. Badacze ostrzegają, że jest to dziedzictwo ewolucyjne, ponieważ dla przetrwania ważniejsze było zapamiętanie twarzy niż imienia danej osoby.
3. Empatyczny i emocjonalnie inteligentny
Chociaż zapomnienie imienia osoby, którą dopiero co poznałeś, może sugerować, że nie zależy ci na niej, w rzeczywistości jest zupełnie odwrotnie. Prawdopodobnie zwracasz większą uwagę na inne szczegóły, takie jak jej historia, doświadczenia lub martwisz się, czy czuje się komfortowo.
Krótko mówiąc, masz wysoki poziom empatii i inteligencji emocjonalnej, ponieważ potrafisz postawić się w sytuacji drugiej osoby.
4. Nie zawsze przestrzegasz norm społecznych
Jeśli zazwyczaj masz trudności z zapamiętaniem imion i nie martwisz się tym zbytnio, prawdopodobnie oznacza to, że nie przestrzegasz norm społecznych ani nie spełniasz oczekiwań innych.
Chociaż dla wielu osób może to być oznaką złego wychowania, w rzeczywistości może to wynikać z tego, że jesteś bardziej skupiony na innych sprawach, które są równie ważne podczas poznawania nowych osób.
5. Jesteś bardzo intuicyjny
W takich sytuacjach być może bardziej zwracasz uwagę na sygnały niewerbalne, energię i emocje drugiej osoby niż na konkretne szczegóły, takie jak imiona.
Pozwala to na lepszą umiejętność „czytania między wierszami” i uczenia się więcej niż to, co zostało powiedziane.
