Pracownica zgłasza możliwe nadużycie przy zatrudnieniu i odwołuje się do Sądu Najwyższego Katalonii.
Przez ponad dwie dekady pracownica poczty miała 84 umowy na czas określony jako agentka operacyjna w centrum pracy w Sant Cugat del Vallès w Barcelonie. Od 2003 r. miała kolejne umowy, wykonując mniej więcej tę samą pracę, zgodnie z III Układem Zbiorowym Pracowników przedsiębiorstwa.
Pracownica miała również przerwy w zatrudnieniu, m.in. z powodu urlopu macierzyńskiego i urodzenia dziecka. Mimo że umowy następowały po sobie, a zadania były podobne, nie można mówić o rzeczywistej ciągłości zatrudnienia.
W maju 2023 r. Correos poinformowało ją, że jej ostatnia umowa wygasa w tym samym miesiącu, co oznacza zakończenie stosunku pracy. W tej sytuacji kobieta postanowiła złożyć pozew do Sądu Pracy nr 2 w Terrassa, domagając się stwierdzenia bezskuteczności zwolnienia i skarżąc się na model umowy, który obowiązywał ją przez wszystkie te lata. Według niej sytuacja ta mogła bowiem stanowić oszustwo przy zatrudnieniu, co w orzecznictwie określa się mianem „istotnej jedności stosunku pracy”.
W 2022 r. pracownica zwróciła się na piśmie do działu kadr z prośbą o zatrudnienie wyłącznie na zmianę poranną, ponieważ musiała pogodzić pracę z życiem rodzinnym. Jednak firma postanowiła wpisać ją jako niedostępną w bazie ofert pracy. Tutaj zaczęły się problemy. Kobieta znalazła bowiem umowy przyznane osobom spoza bazy, które złożyły wnioski o dostosowanie godzin pracy.
Zwolnienie bezskuteczne lub bezprawne
Ostatecznie sąd pierwszej instancji uznał zwolnienie pracownicy za bezprawne i przyznał przedsiębiorstwu możliwość ponownego zatrudnienia pracownicy lub wypłacenia jej odszkodowania w wysokości 949,41 euro. Pracownica nie zgodziła się jednak z tą decyzją i złożyła odwołanie do Sądu Pracy Wyższego Sądu Sprawiedliwości Katalonii.
W orzeczeniu Izba odrzuca istnienie bezpośredniego związku między wnioskami pracownicy o pogodzenie życia rodzinnego a jej zwolnieniem, wskazując, że po skorzystaniu przez nią z prawa do urlopu zatrudniono innych pracowników. W związku z tym zwolnienie zostało uznane za bezzasadne, ale nie nieważne, a odszkodowanie zostało ponownie obliczone na 9810,57 euro.
